August 25, 2011

sen hep ciplaktin elif, agzindaki sigarayla giyinmis sayilmazdin. giyinmeye inanmazdin. seni kimseler giyinik gormemisti, asla. gorenlere dair ufak hatira kirintilari da coktan supurulmustu. basit bir insanim demistin, dugmeler ve kumaslar her seyi karistirir. zorlastirir miydi teninle dans eden ipek bir elbise? seni tanimasalar ne munasebet derlerdi, ama seni kimseler gormezdi. oyle pek kimseler konustugunu da bilmezdi, dans etmek konusmak mi derdi yetiskinler. gidilmeyen adalar tarif edilmezdi, ustelik biz bes metre kuzeye git sola don tanimlarina itibar eden tiplerden degildik. katiydi kurallarin, bir kahve uc sigarayla gunu acardin. kapin bir sicilya sokagina acilmadikca disari cikmazdin, oysa bir ankara kapisinin sicilyaya acilmasi senin giyinmen kadar uzakti sana. yirtip atmistin ucak biletlerini, sonra bana yine oyle bakmistin. kahve yok mu? bizim evde hep kahve olurdu. oyle nescafe falan icmezdin, filtre kahven mutlaka hazirdi. sever miydin? beni ya da kendini? iste bunu asla bilmezdim, giysili halini bilmedigim gibi. sen hep cok basit ama cok zordun benim icin, dikisler ve dugmeler gibi.

dugmelilerden rodin

1 comment:

  1. hay amk yine respect oldum. oglum sen ne sever bi insansin, nasil bir ask adamisin, seni ne kadar cok seviyorum. ne kadar cok.

    ReplyDelete