June 10, 2012

hayatimin uyumak uyanmak kitap okumak icmeye cikmak geri uyumak uyanmak bagimliliklari telafi etmek uzere kurulu kuralsiz bir rutini var. paradoksal devinim icinde kayip bir nc benden iceri. donguyu kirmak benim elimde, romantik soylemi atesleyen kitaplar da okurken bu donguye daha da bogulmak beni tam shrodingerin kedisi yapiyor heralde. sorunun ne oldugunu bilip de bisey yapmamak, yapmaya kalkinca da ne yapacagini bilememek de rutinin parcasi, iskeleti, has arkadasi. hayati damarlarimdan fiskiran nefretle karisik tembellik beni bitirecek, korkunc mide agrilari depar atip yarisi onde bitirmezse. artik yazilari da bitiremiyorum, sanirim unutmayi unutmam gerek.