November 4, 2017

zaman

zaman algılaması çok güç bir kavram. fizik bilgim beni yarı yolda bırakacağından kuramlarla değil, hislerle algılarımı açıklamam gerek sanırım. hatırladığım ilk anı mesela, muhtemelen üç yaşındayım ama öfkesi hala keskin. yirmi beş yaşındayım, ve hayatı çözdüğümü sanacak kadar kendimi umursadığım ve hayatı ciddiye almadığım yaşlarda bugün çok daha 'yetişkin' bir hayat yaşayacağımı düşünmüştüm mesela. yanlış yapmama çabası zamanı harcayış biçimi en iyi anlatan şeylerden. birine yanlış yapmamak, hayatı yanlış yapmamak. zamanla ilişkim, kontrol dürtüm ve sabırsızlığımın arasında hırpalanıyor çoğunlukla. bir de düşünmeden yaptıklarım var, o zaman, zaman çok daha serbest akıyor mesela. zamanı değil, bulmayı bekliyorum demiştin mesela, hep öyle dedin. sabır ve zaman birbirinin zıttı değilse de benim için kötü bir güç ilişkisindeler. haklıydın, haklısın. zamanı ilk defa bu kadar sabırla algılamam gerekiyor, başından beri bunu söylüyorsun, muhtemelen farkında olmadan. denizin dövdüğü taşlara benziyoruz, dalgalar ve sen zamanı değil diyorsunuz. ayaklarımız göl başımız deniz olana kadar, zamanı değil. haklısın çocuk, haklıyız.

#denizmisinlimanmı?

June 24, 2017

the land before time'daki hamamböcegi ile mulan'daki çekirgenin bir araya gelmesi dünyadaki en güzel şeylerden biri olabilecekken olamıyor. "-biliyor musun, yaralanıyoruz şurdan burdan." turgut uyar böyle karar anları için var galiba. gemilerini yaktığında yapabiliceğin bir kaç şey var. en sakin olanı yeri yarıp içine girmek. ve beklemek, başka bir gemiyi, başka bir limanı.

June 15, 2017

belki başka bir göğün altında çimenlere uzanırız, el ele, bulutlarda çocukluğumuzu görürüz. bu gece sana güzel bir çocukluk çiziyorum bulutlara, bir başka göğün altında uzanıp çocukluğumuza içeriz diye.

May 30, 2017

ekim ihtişamlı bir kaybediştir. özlemektir. gridir. ankaradır. yılgındır. ama asla yıkık olmamıştır. yine ve yeniden kaybetmektir ama yenilmemektir. ekim ruhuna işlemiş çocuklar asla tam olarak mutlu olmazlar. fethedemeyecekleri kıtalara yürütürler gemileri. ankara viyana kapılarıdır ekim çocuklarıyla dolu.

mektuplarim kayipsa postada, 
cumartesiyi saramiyorsam pazartesiye, 
sebebi sensin timur selcuk.
bi' de beyaz guvercinin.

May 21, 2017

(24 mayıs 2014)

uçurumdan aşağı bakmanın en korkunç tarafı dayanılmaz atlama isteği. filmler ve kitaplarda yazmıyor. yaşaman gerekiyor. aşağısı muazzam bir okyanus. yeşil, mavi, yükseklik ve sen. tüm dünya ayaklarının ucunda, seni kucaklamak istiyor. atlamak. tek bir hamle ve özgürsün. ayaklarının altındaki dünya ağzına, burnuna doluyor. tuz. gözeneklerinden fışkırıyor dünya. elimden tutsan, birlikte atlasak. dünyanın koca tuz girdabında özgürleşsek. kimsin, nerdesin, ne yapıyorsun bilmiyorum. ama elini çabuk tut. bir. iki. üç. atlıyorum.