postcards from italy'nin videosunu izleyince uzak zamanlara gitti aklim, sanki birkac ay gecmis de evimden tasinmis istanbula yerlesmis gibi hissettim kendimi. tuhaf, bu nostaljiye bir iki gundur kapiliyorum. dun uzun zamandan beri ilk defa yatagimda uyudum. cati katindaki -dunyanin cok uzak kosesi diye bahsettigim- odam kisin cok soguk oldugu icin orada uyuyamiyordum. dun yatagima uzunca bir sure uzanamadim, sanki son defa orada uyuyacakmisim hissine kapildim. uyuyamadim sonra, uzun zaman sonra evime ait degilmisim gibi hissettim yine. sorun ne bilmiyorum, galiba evime cok uzak ve ayni zamanda cok yakinim.
betty blue sendromu.
No comments:
Post a Comment