2013, kasım

sınava çalışırken geldin aklıma. kronoliji ne tuhaf şey. 1961, menderes'i astılar. 1975, lübnan'da iç savaş başladı. 1980, jr vuruldu. 1980, 12 eylül türk ordusu darbe yaptı. 1992, 2 ekim brezilya polisi carandiru hapishanesinde katliam yaptı. 1992, 5 ekim güven hastanesinde doğdum. peki senin ve benim kronolijimiz? 2011, merkez kampüsü ilk kez karlar içinde gördüm. kim bilir sen neredeydin o sırada? 2012, ilk kez kaldırımda ağladım. gerçek bir ankara'lı en az bir kere trafiğe karşı ağlar. sen ağladın mı akan kennedy trafiğine karşı? 2013, belki sen benim elimi tuttun. 2014, ilk kez birlikte uçağa bindik. sen kenara oturmak istedin, ben bulutları seyretmek. beni kıramadın, asla kırmazdın zaten beni. çakmağım kayboldu o gün, üzüldüm diye schiphol havaalanından gereksiz pahalı bir çakmak aldın bana. inatla cebinde taşıdın onu, kaybedip de yeniden üzülmeyeyim diye. 2014, eylül bilkent'e döndük. havalar bozgun yapmadan son kez çimlere uzandık. ben tepeden kafa üstü uzanıp yürüyenleri seyrettim, çocuk gibi güldüm. bana biraz kızdın ama her zamanki gibi içine attın. sonra sana çay aldım, earl gray vardı çantamda. bana gülümsedin beyaz bayrak uzatınca. 2015, mezun oldum. iş arama telaşıyla migrenlere gömüldüm. benim için gazete taşıdın hep. ilanlara baktık. benim gözüm ev ilanlarına kaydı. sen benim için iş bakarken ben bizim için ev baktım. bir kedi alırdık dedim içimden. kronoloji tuhaf şey. seni beklemek gibi. 2013, kasım şimdilik buraya kadar yazdım, gel de gerisini birlikte yazalım.