add n to x

denklem onlarca değişkene sahip, kesin yargılar yaratılışı gereği kompleks yapıya haksızlık ediyor. tüm değişkenler ayrı ayrı düşünüldüğünde saf, sönmeyen ateş gibi. bir araya geldiklerindeyse sonsuz patlamalar, sözsüz şarkılar yaratıyor. mesele doğru değişkeni bulmak. n'nin ihtiyacı olan sadece küçük bir x, ve voila. milonguero tarzı tango, bacaklar serbest, göğüs kafesleri bir bütün. her şey şahane. sırlar, yara izleri, yıkımlar, kasıklar, eller, tavanlar, dudaklar, kavisler, çimenler, sonbahar yaprakları, ben, sen. mesele x'i bulmaksa, onun gözlerinin içine baktığında sonsuzluk uzanmalı irislerinden irislerine. sonsuzluk kısa ömürlülüğün zıttı değil ama, aida açıklamış. sonsuzun zıttı unutulanmış. unutulmayan bir x olmalı denklemi harcamayan. sen x değilsin,  ben tango yapamam, gözlerinden sonsuzluk akmıyor, şarkıya adi sözler giriyor. uykuya yatıyorum şimdi, 12 saat sonra uyandığımda ne sen kalacaksın hayatımda, ne de x. çünkü uyku toprağı tanıyor, çünkü uyku bizi nadasa alıyor. ve uyandığımda tüm bunlar küçük bir sır olacak, senin ve benim sırrım. X.