sana ne kadar kizgin oldugumu biliyorsun umarim. affetmeyecegim gibi bir yalan soyleyemem cunku dayanamadigimi biliyorsun. sen benim biricigimsin. evet belki komik bir laf, evet belki yine o aptal siritis yayilacak suratina ve bir tane yapistirmak isteyecegim sana ama baska bir sifat secemedim ne yapalim. buyumuyorsun ve bu beni uzuyor cunku yasadiklarinin hatta daha dogru ifade etmek gerekirse yasadiklarimizin icindeki cocuklugu susturdugunu biliyorum. buyumuyorsun derken kast ettigim bu degildi zaten, olgunlasamadin be cocuk sen. duygularini buyutemedin, toparlanamadin. ustelik bir kez bile yardimci olamadim. iste bu yuzden her saniye pes etmenin buyulu cazibesine kapilacagindan korkuyorum -ustelik yeniden-. yaptiginin siirsel bir yani yoktu, kan ve irin icermeyen bir hikaye olmasi da ayrica benim ilgi alanimdan cikmasina neden oluyor bunun. ama iyi ki olmedin be esoglu. seni cok seviyorum.
bir kez daha olmayacagini dusunerek devam edemiyorum, uyuyamiyorum. hatta an geliyor dusunemiyorum. beni ilk defa bu kadar korkutuyorsun, uzun sureden beri ilk defa boyle etkileniyorum. sanirim uyusmuslugum bu noktada terk ediyor beni. neyse ki azar azar geciyor bu. kursungecirmez olacagim yine, hissediyorum. yine de icimde bir yerde hep bir kusku tohumu kalacak, ellerinle kazip ektigin.
ablan.
No comments:
Post a Comment