eskiden daha sefildik, allayip pullama edebiyati bana gore degil kabul. ama, ama diye baslayan cumlelerle devam edecegim hissiyatini coktan verdim gibi geliyor. oyle gunlerde degildik o zamanlar, amasi mamasi yoktu duygularin. insanlarin ici sizlardi baskinlarda yakalanmasin diye kitap yaktiginda, gomdugunde. o zamanlar okumuyorum ama bundan rahatsizlik duymuyorum kafasi daha azdi belki, ya da bizim semte ugramiyordu haytalar. ama sorgulardik, ama teypleri sarardik kalemlerle. simdi kitaplari yakiyoruz dusunmeden. dusunceler olmez diye biliyorduk, olduruyoruz simdi goz kirpmadan. eskiden daha sefildik, daha insan.
ama belki hala umut?
No comments:
Post a Comment